Czasem spotykamy się ze zbyt lekkim podejściem do nauki tego zawodu, dlatego piszemy kilka słów o tym czego i w jaki sposób uczymy w Łódzkiej Szkole Gestalt. Pragniemy przed rozpoczęciem procesu rekrutacji pobudzić u kandydatów poczucie odpowiedzialności, że zawód psychoterapeuty i droga do niego są trudne; wymagają ciągłego bycia w pewnym rodzaju wyzwania z samym sobą, bo i psychoterapia własna, i nauka w szkole to praca na własnym otwartym, często zranionym sercu…
I że naprawdę nie jest to lekka praca. Choć bywa bardzo piękna…
Czym jest zawód psychoterapeuty
„Psychoterapia jest sztuką bycia obecnym dla wyłaniających się nieobecności.”
– Gianni Francesetti.
Zawód psychoterapeuty związany jest ze świadczeniem pomocy w zakresie zdrowia psychicznego osobom, które doświadczają kruchości swojego świata wewnętrznego. Jest to zawód zaufania publicznego, gdzie podobnie jak w przypadku zawodu lekarza, obowiązuje zasada „po pierwsze nie szkodzić”. Jak wiemy, możliwość wyrządzenia szkody osobom w różnego rodzaju kryzysach czy trudnościach psychicznych jest duża. Osoby pragnące wykonywać zawód psychoterapeuty często same doświadczyły głębokich ran psychicznych, co czyni je z jednej strony bardziej empatycznymi, z drugiej bardziej podatnymi na ryzyko retraumatyzacji.
Stąd niezbędne jest w tym zawodzie, aby osoba świadcząca usługi psychoterapeutyczne była świadoma własnej mocy, ale i bezradności wobec ludzkiej psychiki. Psychoterapia w nurcie Gestalt zakłada gotowość psychoterapeuty do dzielenia się z klientem swoim doświadczeniem kontaktu z nim/nią oraz pracy na „otwartym sercu”. Gotowość ta musi wynikać z głębokiego ugruntowania, tzn. osadzenie w sobie, rozumienia swoich mechanizmów kreatywnego przystosowania i wpływu, jaki mają na proces kontaktowania.
Zawód psychoterapeuty i droga do niego są trudne, wymagają ciągłego bycia w jakimś rodzaju wyzwania z samym sobą. Stąd proces kształcenia w tym zawodzie jest długi, wręcz nieustanny, i nie zawsze przebiega liniowo. Formalna część tego procesu to 4 letnie, całościowe szkolenie terapeutyczne prowadzone w nurcie Gestalt, które ma charakter doświadczeniowy. Cały rok rozwojowy opiera się na pracy na procesie grupowym i wymaga gotowości do odsłaniania siebie. Kolejne lata to nauka pracy terapeutycznej z Klientem, która to nauka polega na ćwiczeniu umiejętności praktycznych w oparciu o zdobywaną stopniowo wiedzę. Praca ma charakter warsztatowy i wymaga samoświadomości, rozumienia własnych procesów psychicznych i dobrego kontaktu z samym sobą oraz stabilności psychicznej. Podjęcie nauki w szkole psychoterapii wiąże się z koniecznością bycia w terapii własnej.
Każdy student jest inny, co oznacza, że poziom gotowości do podjęcia pracy psychoterapeutycznej jest różny u różnych osób wraz z tokiem nauki. Rolą zespołu szkoły jest ewaluacja postępów studenta/tki, klarowna komunikacja w tym zakresie oraz udzielenia wsparcia i rekomendacji co do kierunku pracy własnej, aby stać się psychoterapeutą/tką.
Odpowiedzialnością studenta jest szczerość i uczciwość najpierw wobec siebie. Wobec pytania czy i na ile jestem gotowy/a aby w tym momencie życia podejmować naukę zawodu psychoterapeuty. Czy mam wystarczające wsparcie, stabilną sytuację życiową i psychiczną, czy nie jestem w aktywnym uzależnieniu lub przemocy. Następnie otwartość wobec grupy szkoleniowej oraz zespołu trenerskiego ze wszystkim, co może mieć wpływ na własne zasoby i ograniczenia. Ta otwartość i uczciwość pozostaje istotną cechą, jeśli nie wymogiem, wykonywania zawodu psychoterapeuty, gdyż jest strażnikiem etyczności naszej pracy. Zewnętrznym przejawem etyczności jest wymóg superwizji, kontynuacji doszkalania oraz sięgania po terapię własną, gdy pojawia się taka potrzeba.